
مقدمه
شوخطبعی یکی از مؤثرترین ابزارها برای ایجاد ارتباط و کاهش استرسهای زندگی است. اما نوع و نحوه استفاده از شوخی میتواند بیانگر ویژگیهای شخصیتی متفاوتی باشد. در حالی که برخی افراد شوخی را برای ایجاد فضایی دوستانه و مثبت به کار میگیرند، برخی دیگر از آن برای مسخره کردن و تحقیر دیگران استفاده میکنند. در این مقاله، به بررسی تفاوتهای اصلی میان شوخطبعی خودشیفتگی و شوخطبعی هوش هیجانی میپردازیم تا از روی شوخیهای افراد به جنبههای شخصیت آنها پی ببریم.
شوخطبعی خودشیفتگی: تمایل به مسخره کردن دیگران
افراد خودشیفته غالباً شوخی را بهگونهای به کار میبرند که دیگران را هدف قرار داده و آنها را مسخره کنند. این افراد از تخریب شخصیت دیگران و تحقیر آنها لذت میبرند و تمایل دارند در جمع به مسخره کردن دیگران بپردازند. هدف اصلی آنها جلب توجه و افزایش اعتماد به نفس خود از طریق تضعیف دیگران است. به علاوه، افراد خودشیفته نمیتوانند شوخی را درباره خود بپذیرند و اگر خودشان هدف شوخی قرار بگیرند، عصبانی یا ناراحت میشوند.
شوخطبعی هوش هیجانی: توازن و همدلی
در مقابل، افرادی که دارای هوش هیجانی بالایی هستند، از شوخطبعی برای تقویت روابط و ایجاد لحظات شاد استفاده میکنند. شوخیهای آنها متعادل و بدون آسیب به دیگران است. این افراد میتوانند به خودشان بخندند و از لطیفهها و شوخیهای دوستانه استفاده میکنند که نه تنها دیگران را تحقیر نمیکند، بلکه فضایی صمیمی و دوستانه ایجاد میکند.
عبور از مرز شوخی به قلدری
از دیگر تفاوتهای مهم میان این دو نوع شوخطبعی، میزان توجه به مرزهای اخلاقی و احساسی است. افراد خودشیفته به راحتی از مرز شوخی عبور کرده و به قلدری میرسند. آنها اغلب بدون توجه به تأثیر کلامشان، افراد را زیر فشار احساسی قرار میدهند و احساساتشان را جریحهدار میکنند. در مقابل، افرادی با هوش هیجانی بالا میدانند که شوخی را باید با ملاحظه و در چهارچوب احترام به کار برد.
مسخره کردن دیگران در جمع
افراد خودشیفته از موقعیتهای اجتماعی برای تحقیر دیگران در حضور جمع استفاده میکنند. آنها معتقدند که با پایین آوردن دیگران میتوانند توجه و تحسین جمع را به خود جلب کنند. این افراد اغلب در حضور دیگران با مسخره کردن و نقد شدید دیگران، احساس قدرت میکنند. برعکس، افراد با هوش هیجانی معمولاً تمایل به همراهی و ایجاد فضای مثبت دارند و نیازی به تخریب کسی برای جلب توجه احساس نمیکنند.
مسخره کردن به جای همراهی با دیگران
یکی از ویژگیهای بارز شوخطبعی خودشیفتگی، تمایل به مسخره کردن به جای همراهی و خندیدن با دیگران است. این افراد معمولاً از موقعیتهای ناخوشایند دیگران برای مسخره کردن آنها استفاده میکنند، در حالی که فردی با هوش هیجانی تلاش میکند لحظات شاد و مثبت را با دیگران به اشتراک بگذارد و در شادیها و خندهها همراه آنها باشد.
نتیجهگیری
تفاوتهای میان شوخطبعی خودشیفتگی و شوخطبعی هوش هیجانی به ما کمک میکند که در روابط خود دقت بیشتری داشته باشیم. اگر فردی از شوخی برای تحقیر و مسخره کردن دیگران استفاده میکند، ممکن است لازم باشد در رابطه با او احتیاط کنیم. در مقابل، شوخطبعی متعادل و همدلانه نشانهای از هوش هیجانی است که باعث تقویت ارتباطات و ایجاد روابط سالمتر میشود.
برای مطالعه بیشتر به این لینک مراجعه کنید.
-
چرخه اضطراب و اجتناب؛ تلههایی که ما را گرفتار خودشان میکنند (ویدیو)
-
مراحل سوگ: بررسی مراحل سوگ در مدل الیزابت کوبلر-راس (ویدیو)
-
بررسی نظریه دلبستگی جان بالبی؛ سبک دلبستگی آینهای برای روابط ما (ویدیو)
-
مادرِ به اندازه کافی خوب (نظریه وینیکات): کمالگرایی در وظایف مادرانه ممنوع!
-
درماندگی آموختهشده: وقتی شکستها ما را در زندان ذهنی گرفتار میکنند
-
استرس دست دوم: چگونه اضطراب و احساسات منفی دیگران را جذب نکنیم؟
-
اختلال سلوک در کودکان و نوجوانان: آنچه باید درباره تشخیص و درمان بدانید
-
رازهای یک عمر با هم ماندن: هفت اصل طلایی برای ساختن رابطهای پایدار
-
بازنگری در درمان تروما: درک تروما و سوءبرداشتهای مرتبط
-
شوخطبعی یا تمسخر؟ تفاوتهای شوخطبعی هوش هیجانی و خودشیفتگی
درج نظر